Dni wakacji mijają. Upał w dzień. Chłód wieczorem. Myśli się ciężej niż jesienią. Widzi się dobitniej. Jakby endorfinami. Chce się więcej, choć ten upał. Ale wiadomo, że jesienią będzie chciało się mniej więc tak na zapas się chce. I przeżywa się bardziej te resztki...
Tragizm człowieka pesymisty polega na tym, że cokolwiek mu powiesz, jakiekolwiek argumenty przedstawisz, on nigdy nie postara się zrozumieć, bo on swoje wie, bo jemu nie zdarzają się przecież piękne momenty, bo to życie takie jest jakie...
Te krótkie, wyrywkowe momenty. Pomiędzy łzami dziecka wsiąkającymi w mój nowy sweter a kulką loda, która właśnie wypadła. Pomiędzy nerwowym ponaglaniem i szybkim gryzem gofra. Pomiędzy racją i jej brakiem. W momencie gdy jednej znikają łzy, druga pocieszona, trzeciej wytłumaczyłam… …JA i...