Dziś ten świat jest światem realnym. Przestał być namalowanym małym domkiem z białym płotem w jednym z pamiętników. Przestał być mądrą myślą wypisaną ciemnym markerem na ścianie pokoju. I obrazem trójki dzieci w wyobraźni. Dziś ten świat jest zupełnie realny. Jest kontynuacją mojego podejścia do...

Kiedy dzieci były małe łatwiej chodziło mi się na spacery. Pakowałam torbę, ubierałam dzieci i szłam przed siebie. Taki spacer był odpoczynkiem. Oderwaniem od walających się wszędzie pieluch, od tego ciągłego płaczu. Najmłodszemu dziecku wkładałam smoczek do buzi i spało parę godzin. A ja z...

Niewiele mam czasu, żeby wam napisać choć kilka słów. Wyjaśnić moją dłuższą nieobecność. Niewiele chęci mam żeby zrobić coś w domu, np. przygotować święta czy zorganizować Sylwestra, czy ugotować obiad, uprać pościel, myć podłogę, pojechać do ortodonty… bo żyć trzeba. Choć wali się świat, żyć...

Musiałam sprawdzić w archiwum bloga ile to lat upłynęło od kiedy go piszę. Sześć. Od sześciu lat przychodzę tu w miarę regularnie i piszę o życiu. Na podstawie tego bloga powstała moja pierwsza książka. A obecnie powstaje kolejna. Wiem, że spora część czytelniczek na nią...

Żebym mogła spokojnie rozumieć, że miejsce na półkach nie jest po to by się kurzyć, ale po ty by być zapełnione. Żebym umysł miała otwarty na piękne słowa i dostrzec umiała ich sens. Żebym w kobiecie mądrej, pięknej, nadzwyczajnej nie widziała konkurencji ale inspirację. I...

Tyle czasu upłynęło. Tyle rzeczy się wydarzyło. Staram się żeby życie było górą nad obowiązkami. Czasem mi wychodzi. Czasem wsmarowując krem do stóp wieczorem mam poczucie dobrego dnia za sobą. A czasem ufam sobie bezgranicznie. I bez namysłu wchodzę w zbyt szybki ton, zbyt obojętny...

Wstałam pewnego dnia z wielką chęcią pojechania na pięćdziesięciolecie mojej szkoły podstawowej. Już obmyślałam plan… Jednak życie plany potrafi weryfikować jak nikt inny. No trudno. Po paru dniach dostaję maila od mojej wychowawczyni dawnej.. Moje zdziwienie doszło do granic. Jak ja przecież przed chwilą o...

Jesteśmy tu raz w roku. W najpiękniejszą dla mnie porę – na jesieni. To nasza ucieczka od codzienności. Od obowiązków. Ja mam taki charakter, że ciężko mi posiedzieć w miejscu. Nawet w wolne dni ciągle coś sobie wynajduję… a tu to najwyżej spadający liść mogę...

Piątek. Zwykły piątek ze stertą prania do rozłożenia po szafach. Z podłogami do odkurzenia. Z niedopitym sokiem w szklance z zielonego szkła. Z pracą papierkową na za chwilę. Z brakiem chwili na oddech. Najdłuższy dzień tygodnia. Z planami na pierogi z cebulką. I tymi na...